امروزه، شادکامی به عنوان یکی از مهم‌ترین شاخص‌های سلامت روان و کیفیت زندگی شناخت می‌شود. دوران نوجوانی، مرحله‌ای حیاتی در فرآیند رشد فرد است که با تغییرات فیزیولوژیکی، روانی و اجتماعی فشرده‌ای همراه است. بلوغ عاطفی و توانایی مدیریت هیجانات، به شکلی مؤثر، نقش کلیدی در سلامت روان و سطح شادکامی نوجوانان دارد. درک بهتر این ارتباط، می‌تواند به تدوین راهکارها و برنامه‌های مؤثرتری برای ارتقای سلامت روان نسل‌های آینده منجر شود. با توجه به اهمیت تنظیم‌گری هیجانی در افزایش انعطاف‌پذیری روان‌شناختی، و خلاقیت نوجوانان، انجام پژوهش‌های متمرکز بر تعامل بین عوامل رشد عاطفی و شادکامی ضروری است. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین رشد عاطفی و شادکامی در نوجوانان ۱۲ تا ۱۵ ساله تهرانی انجام شد، با توجه به اهمیت دوران نوجوانی و نقش شادکامی در سلامت روان آنان. مطالعه توصیفی-همبستگی با نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای بر روی ۳۲۲ دانش‌آموز متوسطه اول شهر تهران (سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴) انجام شد. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه‌های شادکامی آکسفورد و بلوغ عاطفی باشویر سینگ و بهارگاوا بودند. از رگرسیون خطی برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. میانگین شادکامی نوجوانان تهرانی در مرز بهنجار و در دختران پایین‌تر از پسران بود. همبستگی مثبت و قوی بین بلوغ عاطفی و شادکامی مشاهده شد. بلوغ عاطفی ۳۲% از واریانس شادکامی را تبیین نمود. رابطه غیرخطی بین دو متغیر وجود داشت، به طوری که شادکامی با ریشه دوم بلوغ عاطفی مرتبط بود و احتمالاً نقطه کمینه در رشد بلوغ عاطفی دارد. وضعیت شادکامی نوجوانان تهرانی نسبتاً نامطلوب و بلوغ عاطفی عامل مهمی در ارتقای آن است. توجه به سلامت روان نوجوانان، به ویژه دختران و مداخلات جهت ارتقای بلوغ عاطفی و شادکامی ضروری است. مطالعات آتی باید به بررسی ابعاد فرهنگی-اجتماعی، غربالگری اختلالات خلقی، شناسایی نقطه کمینه رابطه و تدوین دستورالعمل‌های حمایتی بپردازند. نتایج، هشداری برای توجه جدی‌تر به سلامت روان نسل آینده‌ساز ایران و ضرورت مداخلات بهنگام است.

شادکامی بلوغ عاطفی نوجوان سلامت روان نسل جدید جامعه ایران.