هدف: این پژوهش با هدف تعیین میزان تأثیر تعلیق هویت بر رفتار پرخاشگرانه و تمایلات خودکشی در دانش‌آموزان پسر دوره متوسطه دوم شهر بوشهر انجام گرفت. روش: مطالعه حاضر از نوع کاربردی و از نظر جمع‌آوری داده‌ها توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری شامل 360 دانش‌آموز پسر بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس و تصادفی، تعداد 186 نفر بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزارهای اندازه‌گیری شامل پرسشنامه حالات هویت بنیون و آدامز (1986)، پرسشنامه خودکشی کیت (1391) و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992) بودند. داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های تحقیق حاکی از آن است که تعلیق هویت با پرخاشگری با ضریب همبستگی پیرسون برابر با ۰.۲۵ بوده و مقدار سطح معناداری (P-value) که برابر با ۰.۰۳۹- است و از سطح آلفای ۰.۰۵ کوچکتر که نشان‌دهنده یک رابطه مثبت و بسیار ضعیف می‌باشد. همچنین، تعلیق هویت و خودکشی با ضریب همبستگی پیرسون ب ۰.۷۶ و سطح معناداری (P-value) که برابر با ۰.۰۱۷ است و از سطح آلفای ۰.۰۵ کوچکتر می‌باشد. این مقدار بیانگر وجود یک رابطه قوی و مثبت است. نتیجه‌گیری: تعلیق هویت به طور معناداری با افزایش پرخاشگری و به ویژه تمایلات خودکشی در دانش‌آموزان متوسطه پسر مرتبط است. این یافته‌ها بر اهمیت توجه ویژه به بحران‌های هویتی در این دوره سنی و لزوم برنامه‌ریزی برای تقویت شکل‌گیری هویت سالم جهت کاهش رفتارهای پرخطر تأکید می‌کند. کلمات کلیدی: تعلیق هویت ، خودکشی ، پرخاشگری، دانش‌اموزان

هدف: این پژوهش با هدف تعیین میزان تأثیر تعلیق هویت بر رفتار پرخاشگرانه و تمایلات خودکشی در دانش‌آموزان پسر دوره متوسطه دوم شهر بوشهر انجام گرفت. روش: مطالعه حاضر از نوع کاربردی و از نظر جمع‌آوری داده‌ها توصیفی همبستگی است. جامعه آماری شامل 360 دانش‌آموز پسر بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس و تصادفی تعداد 186 نفر بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزارهای اندازه‌گیری شامل پرسشنامه حالات هویت بنیون و آدامز (1986) پرسشنامه خودکشی کیت (1391) و پرسشنامه پرخاشگری باس و