هدف از این پژوهش، شناسایی شدت و الگوی اختلالات یادگیری در میان دانش‌آموزان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در شهر اهواز و ارائه راهکارهای عملی به منظور بهبود عملکرد تحصیلی آنان بود. روش تحقیق، توصیفی–تحلیلی با رویکرد آمیخته بود و جامعه آماری شامل ۸۵ دانش‌آموز مقطع ابتدایی مبتلا به اوتیسم بود که به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه استاندارد اختلالات یادگیری (LDES)، چک‌لیست شناختی و مصاحبه نیمه‌ساختاریافته با معلمان و والدین بود. داده‌ها با استفاده از آمارهای توصیفی، آزمون t و تحلیل محتوای کیفی بررسی شدند. یافته‌ها نشان داد که حوزه خواندن بیشترین میانگین شدت اختلال را داشته و پس از آن نوشتن و ریاضیات قرار دارند. حافظه و توجه کمترین میانگین را داشتند، اما همچنان اثرگذار بر عملکرد آموزشی بودند. نتایج کیفی نیز وجود چالش‌های دیداری–حرکتی، محدودیت پردازش اطلاعات و دامنه توجه کوتاه را تأیید کرد. نتیجه‌گیری کلی پژوهش بیان می‌کند که برنامه‌های مداخله‌ای یکپارچه، با تأکید بر مهارت‌های خواندن و عناصر شناختی پایه، می‌توانند به بهبود چشمگیر عملکرد تحصیلی این گروه منجر شوند.

اوتیسم اختلالات یادگیری خواندن نوشتن حافظه توجه